داستان دل!
مجتبی طحان | يكشنبه, ۱ دی ۱۳۹۲، ۰۵:۱۰ ب.ظ
می دانی؟
این دل هم شده داستانی برای ما
نمی شود به او گفت:
بالای چشمت، ابروست!
سریع به قبای بلندش(!) بر می خورد...
مانده ام با او چه کنم!؟
به احترام همه آنانی که بشردوستی سرلوحه زندگیشان بوده است و تمامی هست و نیست خویش را برای این آرمان بزرگ بشری تقدیم نموده و می نمایند. آنان که امدادگری را فراتر از زمان و مکان دریافته اند و در این راه ملامت هیچ ملامت کننده ای، ذره ای تردید و کوچکترین خللی بر عزم استوارشان وارد نمی سازد؛ چون باورشان، با بشردوستی بارور شده است.
بایگانی
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۱)
- آذر ۱۳۹۸ (۱)
- تیر ۱۳۹۶ (۱)
- خرداد ۱۳۹۶ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۱)
- اسفند ۱۳۹۴ (۴)
- بهمن ۱۳۹۴ (۳)
- دی ۱۳۹۴ (۷)
- آذر ۱۳۹۴ (۱)
- آبان ۱۳۹۴ (۲)
- مهر ۱۳۹۴ (۲)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱)
- تیر ۱۳۹۴ (۶)
- خرداد ۱۳۹۴ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۲)
- فروردين ۱۳۹۴ (۵)
- آذر ۱۳۹۳ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۲)
- فروردين ۱۳۹۳ (۲)
- دی ۱۳۹۲ (۷)
- آذر ۱۳۹۲ (۵)
- شهریور ۱۳۹۲ (۱)
- مرداد ۱۳۹۲ (۲)
- تیر ۱۳۹۲ (۲)
- خرداد ۱۳۹۲ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۶)
- فروردين ۱۳۹۲ (۷)
- اسفند ۱۳۹۱ (۱۱)
- بهمن ۱۳۹۱ (۱۲)
- شهریور ۱۳۹۱ (۹)
- مرداد ۱۳۹۱ (۱)
- تیر ۱۳۹۱ (۹)
- آذر ۱۳۹۰ (۱)
- آبان ۱۳۹۰ (۵)
- مهر ۱۳۹۰ (۳)
پیوندها
طبقه بندی موضوعی
آخرین مطالب
-
۹۶/۰۳/۲۹امدادگری با عشق و عطش!
-
۹۴/۱۲/۱۰انفجار در اتاق عمل!
پربیننده ترین مطالب
-
۹۲/۰۵/۰۱مهربانیِ سرشار!
-
۹۴/۰۴/۲۰امشب حال بچه ها هم خوب است!
-
۹۲/۰۹/۲۲پاییز!
-
۹۲/۰۶/۰۱به آستان بلند پزشکان داوطلب
-
۹۶/۰۳/۲۹امدادگری با عشق و عطش!
-
۹۴/۰۴/۱۲همای رحمت، یک راه روشن است!
