به نام هستی بخش
به بهانه هفته کاهش اثرات بلایای طبیعی و به یاد تمامی امدادگران جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران که تمام هست و نیست خود را برای آرمان بزرگ انساندوستی به بشریت تقدیم نمودند.
تو را می بینم که در اوج ایثار ایستاده ای
چون سرشار از عشقی به خداوند؛
و از همین شاهراه هم به خلق خداوند می رسی!
تو مهربانی،
چون آفریده ی خداوند مهربان و رئوفی!
و چون آیین ات، مظهر رحمت است و مهربانی...
مدت هاست برای نوشتن یا گفتن بعضی از دغدغه هایم، دچار خوف و رجاء می شوم که آیا باید گفت و یا اینکه باید سکوت کرد...
تا اینکه پس از روزها تأمل و اندیشه و نظرخواهی و مشورت با دوستان بهتر از جان که البته صاحب نظر هم هستند، به این نتیجه رسیدم که بگویم و بنویسم اما با قلمی شکسته و خسته که هیچ از آداب نوشتن نمی داند! به همین دلیل این حوالی هلال متولد گشت و امید که فضای مصفایی باشد برای گلگشت همه آنانی که دلشان برای جمعیت مهربان هلال احمر می تپد.
حوالی هلال در آخرین روز از هفته ملی کاهش اثرات بلایای طبیعی(۲۴-۱۸ مهرماه) ساخته شد و چه مبارک مناسبتی! در هر صورت در این گاهنامه مطالب و نوشته های مختلفی را شاهد خواهید بود؛ از آن جمله می توان به نقدهایی درباره برنامه های جمعیت هلال احمر، ذکر خاطرات فعالیت های امدادی و عام المنفعه از زبان دوستان البته با روایت بنده! و بسیاری مطالب گوناگون دیگر در این عرصه اشاره نمود.
در قدم هایی که در حوالی هلال خواهم زد، چشم و دلم به همراهی همه یاران و دوستان عزیزیست که برای آرمان بزرگ بشردوستی حاضرند هستی خویش را فدا نمایند. همانان که مصداق السابقون السابقونند...
منتظر قدوم مهربان شما در حوالی هلال هستم.
یا علی.
