دستان مهربان خداوند در آستین کودکان ایران زمین

گزارشی از حضور کودکان خوزستانی عضو هلال احمر خوزستان در روز جهانی کودک

 
نگاه کودکان را دوست دارم چون با صداقت است، هیچ دروغی درآن راه ندارد، فربیت نمی دهد، صمیمی و سیال، مانند نگاه کودکی که به کودک هم سن وسالش می نگرد و هرچه دارد، با او تقسیم می کند! آنها در لحظه زندگی می کنند و با همه، مثل کف دست، صاف و صادق اند.
دستان کوچکی را فرض کن که خود به کمک نیاز دارد، اما به دستگیری کودکان دیگر قامت می بندد! آیا زیباتر از این لحظه می توانی یافت؟! می گویند گاهی خدا می خواهد با دست تو، دست دیگر بندگانش را بگیرد. وقتی دستی را به یاری می گیری، بدان که دست دیگرت در دست خداست و این رمز اصلی مهربانی و نوع دوستی است که اهالی هلال احمر را از دیگران متمایز می سازد. نه اینکه اهالی هلال، جور دیگرند که این رمز و راز زندگی هرکسی است که تفکرش بر نوع دوستی بنا شده و از خود گذشته و به دیگران رسیده است! و اینک، این دستان خداوند مهربان است که در آستین کودکان ایران زمین رخ نمایانده است...

بوسه بر موی سپید!

ایثاگران بازنشسته هلال احمر؛ چراغ راه و نخبگان راهنما

موی سپیدش، نشان از سپید سرشتی اش دارد! چین و چروک صورتش، مسیر پر نشیب و فرازی را به ما می نمایاند که طی شده و به امروز رسیده است. او که در روزگار جوانی، در اوج قرار داشته، این روزها با حسرت به پیرامون خویش می نگرد؛ نه از سر ناتوانی که ما جوانترها برخی اوقات از سرِ خامی، آنگونه که شایسته است، قدر او را نمی شناسیم و با دیده انکار و تحقیر به او نگاه می کنیم، فارغ از اینکه جوانیِ ما هم به سر می آید و تاریخ تکرار می شود! 

سخن در مورد قشری نجیب در جامعه است که به زعم ما، آرد خود بیخته و الک خویش آویخته اند! گمانی نادرست که در بعضی موارد، کار دست ما می دهد و ما را به بیراهه می اندازد. افرادی که با نام بازنشسته شناخته می شوند و بر خلاف تصور، دریافت ذهنی جامعه نسبت به این افراد، گاهی به بی مهری می گراید.