به روح بلند امدادگران
مجتبی طحان | سه شنبه, ۸ اسفند ۱۳۹۱، ۰۷:۳۲ ب.ظ
چه سخت بود اگر پایان دنیا، انتهای وجود بود...
برای تو که در ازای ایثارت
از این دنیا، هیچ برای خود نخواسته ای!
چه جانکاه بود
اگر با این همه تلاش،
فقط بهای اندک دنیوی
ثمره دست های خسته ات بود!
چه دردناک بود اگر پایان این همه فداکاری تو
چند سکه بی ارزش بود!
o
... و چه زیان بزرگی خواهد بود
اگر تو در پایان آن همه ایثار و تلاش و فداکاری
به پاداش این دنیای دون، دل ببندی
و پاداش آن سرای جاودانه را چشم بپوشی!
تو که درهای بهشت خدا به رویت گشوده شده
و تجلی حسنت در هفت آسمان، هویدا گشته است...
o
و اینکسلام بر تو که به خستگی
درس استقامت و صبوری می دهی
سلام بر تو که در شب های تار و روزهای رنج
خواب و کام بر خود حرام می کنی
برای زدودن غم از هم نوعان رنجورت...
سلام بر تو که از خودخواهی تهی شده ای
و خود را سرشار از عشق و احسان به خلق خدا نموده ای.
درود خدا بر تو ای امدادگر...
