پرواز در آسمان ایثار...

در آسمان پر نورِ عزت و افتخار، گاهی اخترانی با درخشش بیشتر، چشمها را به سمت و سوی خود جلب می کنند. این ستارگان فروزان، آرایش آسمان ایثار و فداکاری را جلوه ای دیگر می بخشند.
سخن در باره جوان مردانی است که عطر وجودشان، عالم ایثار را مصفا می کند. کلام در مورد بیداردلانی است که چون فرشتگانی قدسی از خود به در می آیند و در حریم یار، عاشقی می آموزند.
کلمه قاصر است از درک معنی که می بایست دفتر دل را گشود، جوهر فکر را تراوید و قلم خلوص را بدست گرفت و با مرکب سرخ بر کاغذ سفید نگاشت که براستی امدادگران،  قبیله ای برگزیده هستند که نزد اهالی آسمان نام آورند.

آنان طالب کوی جانان و سودای بندگی خدا در سر دارند. ایشان از طایفه عشق اند که با قبیله ایثار وصلت نموده اند.
امدادگر، نام مردانی است که در هولناکترین لحظات حوادث، بی اعتنا به نام و نان، از مال و منال بریده و با سمند عشق از قله ترس گذشته و دشت خطر را در نوردیده و با مدد ایمان و اخلاص، پرچم مهربانی را در آسمان ایثار به اهتزاز در می آورند.
امدادگر، سرخ پوش روشن ضمیری است که با قامتی رعنا، قلبی خورشیدی،  عزمی راسخ، گامی استوار، اراده ای آهنین و فکری به رنگ نور، حادثه را زمین گیر می کند و بنده وارسته ای است که شراب و شاهد و شمع و شبستان، می و مه و میخانه را همه در دوستی خدا و کمک به خلقش می داند.
درود خدا بر سپید اندیشگان سرخ جامه ای که روحشان چون آب چشمه ساران، زلال و سیرتشان جز پاکی و صدق چیزی را در خویش جای نداده است.