حس خوب اشتیاق برای خدمت به مردم!

اشاره: هر انسانی برای ماندگاری در عصر خویش و البته در اعصار آینده، نیاز به یک وجه نیک دارد و سخن از او به عنوان یک انسان مانا، در طول تاریخ ادامه خواهد داشت. در کنار این ماندگاری، برای برخی افراد این ماندگاری یک وجه دیگر هم دارد و آن "گمنامی" است که ما در جمعیت هلال احمر به کرات این صفت را در آدم هایش مشاهده نموده ایم. امدادگران جوان هلال احمر هم از این دسته افرادند. سخن درباره خداجویانی است که دل در گرو عشق به خالق توانا و خدمت به خلقش سپرده اند و در این راه از هیچ کاری فروگذار نخواهند کرد. مسعود اورکی یکی از این افراد است که چندسالی است که به عنوان عضو کانون دانشجویی دانشگاه آزاد ایذه و یکی از امدادگران حاضر در صحنه، خدمت بی منت به خلق خدا را پیشه خود ساخته است و در کارهای خبری هم دستی بر آتش دارد.

جوان دوست داشتنی و مهربانی که مدتی است در پایگاه امداد جاده ای سراک به عنوان امدادگر فعالیت می کند. او که طعم خدمت در هلال احمر را با هیچ لذتی در این دنیا عوض نمی کند و به زعم خودش بهترین راه را برای زندگی اش انتخاب نموده است.

 

خودتان را معرفی بفرمایید.

مسعود اورکی هستم. 23 سال سن دارم و افتخار می کنم که در هلال احمر فعالیت می کنم. در حال حاضر در رشته تربیت برنی در دانشگاه آزاد ایذه مشغول تحصیل هستم و در کنار آن به دلیل علاقه بسیار زیاد به فعالیت های امدادی، دوره تکنسین اورژانس را هم در اهواز می گذرانم. هم به عنوان امدادگر در پایگاه سراک و هم به عنوان دبیر کانون دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی ایذه در جمعیت هلال احمر خدمت می کنم.

 

نحوه آشنایی شما با هلال احمر چگونه بوده است؟

آشنایی من بر می گردد به یک روز به یادماندنی و پر حادثه. حدود 12 سال پیش. وضعیت جغرافیایی ایذه طوری است که تقریباً هر سال شاهد سیل های شدید هستیم و در این میان برخی دستگاه ها درخشش ویژه ای در کمک به مردم دارند. رنگ قرمز لباس های جمعیت در من ایجاد شور کرده بود و بچه ها را بسان قهرمانانی می دیدم که از خودگذشتکی می کنند و از این شور، در پوست خود نمی گنجیدم. این داستان ادامه پیدا کرد تا رسیدم به یک چادر فراخوان عضویت. برای من جالب بود که این چه تشکیلاتی است که بدون درنظر گرفتن سن و سال و جنس و زبان و رنگ و مذهب به جذب عضو می پردازد. هرکسی با هر سلیقه ای می توانست به عضویت جمعیت هلال احمر دربیاید و پس از چند روز بررسی و تحقیق به صورت آگاهانه به عضویت رسمی هلال احمر در سال 82 درآمدم و هم اکنون در خدمت آسیب دیدگان و نیازمندان جامعه زیر لوای پرچم زیبای هلال هستم. همیشه کمک کردن به دیگران را دوست داشتم و این حس مرا یاری داد که برای عضویت در این نهضت بین المللی تصمیم گیری بهتری داشته باشم و به این جرگه بپیوندم.

 

نگاه شما به هلال احمر چگونه است؟

بزرگان تاریخ جمعیت هلال احمر را بارها و به زیبایی و کمال تعریف کرده اند. یک مؤسسه مفید و عام المنفعه که فقط به دیگرانی که آسیب دیده و بی پناه هستند، می اندیشد و کارش جز امداد و یاری، زیر مجموعه ای ندارد. صحبت از هلال احمر که به میان می آید، ناگاه ذهنت پر می کشد به سیل و زلزله و انسان هایی که طعم درد را چشیده اند و نیاز به تسکین آلام دارند. البته از نظر من جمعیت هلال احمر هنوز هم برای خیلی ها ناشناخته و مهجور مانده است. خصوصیات انسان دوستانه و خدمت بدون هیچگونه چشمداشت در هلال احمر بی بدیل است و سرپناهی برای یک آواره است و رساندن انسان آسیب دیده به سرمنزل مقصود از صفات ممتاز آن به شمار می آید. در این اوضاع وانفسای دنیا، این گونه خدمت رسانی به نظر من، آدم را ارضا می کند از حیث معنوی و در مجموع یک مجموعه بی نظیر است که تمام خصایل انسانی را در آن می توانی به زیبایی مشاهده کنی!

 

امدادگر کیست؟

امدادگران وارث انبیا هستند. و این میراث، خصلت مشترک همه کسانی است که در هلال احمر خدمت می کنند. از فقیر و غنی تا پیر و جوان، همه و همه به عشق خدمت به هم نوع در این کنگره شرکت می کنند.

 

نشان هلال احمر را که می بینی، چه حسی در شما ایجاد می کند؟

حس خوب اشتیاق برای خدمت به مردم. احساس می کنم که با وجود نشان سرخ هلال، آدم بزرگی شده ام که بدون آن نیستم. رنگ قرمز همیشه برای من امداد و نجات را تداعی می کند. رنگ قرمز، ایجاد حیات است برای کسانی که امید به زندگی برایشان کم شده است.

 

از نظر شما جامعه امروزی چقدر هلال احمر را می شناسد؟

وظیفه اصلی هلال احمر، امداد و نجات در حوادث است. گمان می شود که در برخی حوزه ها یا هلال احمر موازی کاری می کند یا بقیه دستگاه ها، خواسته یا ناخواسته وارد فعالیت های جمعیت شده اند. البته یکی از انتقادات بسیاری از امدادگران نسبت به سازمان های تابعه هلال احمر این است که حجم فعالیت ها در حوزه های دیگر جمعیت هلال احمر به شدت زیاد شده و گویا در برخی از عرصه ها، وظایف اصلی هم تحت الشعاع قرار گرفته است. به عبارت دیگر شاخ و برگ جمعیت زیاد شده است. در حقیقت باید گفت در طول این سال ها کارهای بسیار خوبی در شناساندن جمعیت انجام شده مثل همین نشریه پیام هلال که انصافاً دارای نقش کلیدی و کاربردی است یا فعالیت هایی که در صدا و سیما در کل کشور صورت گرفته، نیز به شناسایی این نهاد بین المللی کمک نموده است. به نظر من اگر برخی از کارهای غیر مرتبط به هلال ارجاع شود، این شناسایی برای مردم دچار دوگانگی و نقصان خواهد شد که متأسفانه به بعضی از این فعالیت ها هم دامن زده می شود.

 

به نظر شما کدام برنامه در جمعیت تأثیر بیشتری در جامعه داشته است؟

از بین برنامه های جمعیت هلال احمر، آن برنامه ای که به نظر من تأثیرگزارتر از بقیه است، امداد و نجات نوروزی است که من چندسالی است که در آن شرکت کرده و در طی سال های اخیر نیز شاهدیم که با حضور نیروهای امدادی از صدمات جانی تصادفات کاسته شده است. همچنین برنامه های مقطعی مانند امداد تابستانه و زمستانه که امدادگران از انرژی بیشتری در آن برخوردار هستند نیز از پروژه های با کیفیت سازمان هستند.

 

وضعیت جمعیت هلال احمر را  نسبت به قبل چگونه ارزیابی می کنید؟

جمعیت هلال احمر و به تبع آن سازمان های جوانان و امداد گام های مهمی در حرفه ای بودن برداشته است. به نسبت گذشته خیلی بهتر شده ایم. خوب است در زمینه همگون سازی و به روز نمودن آموزش ها تلاش بیشتری شود و به انتقال دانش عملیاتی اهتمام ویژه ای مصروف شود. همچنین باید حس اعتماد به نفس را در اعضای جمعیت افزایش داد و القا نمود که هیچ گاه تصور نکنند که از بقیه دستگاه های اجرایی ضعیف ترند. با تمام احترام فکر می کنم که بچه های امدادگر از برخی دستگاه های دخیل در حوادث خیلی قوی ترند ولی جایگاهشان به درستی شناخته نشده است که با توجه به فعالیت های مطبوعاتی و تبلیغاتی حال حاضر به این مهم دست پیدا خواهیم کرد. همچنین باید تلاش شود برای فرهنگ سازی؛ بدین معنا که به امدادگران جوان بیاموزیم که اگر برای امدادگری خدمت به مردم نیازمند به جمعیت هلال احمر وارد می شوند، فقط و فقط هدفشان یادگیری امداد برای ارائه خدمت باشد و دچار حاشیه نشوند.

 

اگر انتقادی به مسئولان هلال احمر دارید، بفرمایید.

کسی که برای یک مدت از زندگی خودش می گذرد و به این نهضت می پیوندد، نباید کاری کنند که پس از جدایی بگوید ای کاش به هلال احمر نمی آمدم. در یک کلام، اعضای هلال احمر فقط احترام می خواهد و بس! متولیان هلال احمر به خصوص در شهرستان ها باید به این شخصیت فداکار بها دهند نه به صورت یک ابزار به ایشان نگاه کنند. بارها شاهد بوده ام که با بی احترامی با اعضای جمعیت رفتار شده است و دست آخر هم به عنوان یک امدادگر یا جوان ماهر از جمعیت جدا شده اند و پشت سرشان را نگاه نکرده اند. می خواهم بگویم که جمعیت برای این افراد هزینه کرده و حیف است با بی احترامی و بی مهری این گونه افراد را از هلال احمر برانیم. جوانان، داوطلبان و امدادگران تکریم می خواهند و اینکه از ایشان استفاده ابزاری نکنند. این بچه ها برای رضای خدا از زندگی شان می گذرند و مسئولان باید این مسئله را درک کنند و با ایشان به نحو شایسته برخورد نمایند.

 

آیا تا به حال از جمعیت هلال احمر خسته شده اید؟

عشق به امدادگری و کمک به مردم باعث شده که هیچ اتفاقی نتواند بین من و هلال احمر فاصله بیاندازد. بارها ناملایماتی بوجود آمده که باعث انزجار من از فضای جمعیت شده ولی هیچگاه نتوانسته مرا از این نهضت جدا کند و این نکته، یکی از شاخص های اصلی نهضت هایی است که خدایی اند و برای خدمت به خلق خدا درست شده اند.

 

صحبت پایانی...

به جوانان و هم سن و سالان خودم توصیه می کنم که فقط با نیت خیرخواهانه وارد جمعیت هلال احمر شوند نه برای درجه و پایگاه و پول مأموریت و ... یعنی با نیت انسان دوستانه و داوطلبانه وارد شوند و قصدشان خدمت باشد. و صحبت آخر اینکه هرکسی به قصد انتفاع به جمعیت بیاید، عاقبت به خیر نخواهد شد.