بودیم، هستیم و خواهیم ماند!

گفتگو با الهام قیطاسی، امدادگر جمعیت هلال احمر اندیمشک

 

اشاره: فلسفه که بخوانی، دیگر نیاز نیست برایت صغری کبری بچینند و اگر و اما برایت بتراشند و دلیل بیاورند که انجام این کار خوب است. خودت می شوی سقراط و ارسطو و افلاطون! اگر خواستی در راهی وارد شوی، فلسفه اش را پیدا می کنی و تصمیم می گیری به انجام کار. حال تصور کن که هم فلسفه بلدی و هم از کوچکی ایمان را به تو یاد داده باشند؛ چه می شود؟! بانوی امدادگر قصه ما از همین آدمهاست. هم فلسفه می خواند و هم به امدادگری ایمان دارد. رنگ سرخ در وجودش، غوغا می فکند آنچنان که هیچ تألمی نمی تواند او را از ادامه این راه باز بدارد. الهام قیطاسی به عنوان دبیر باشگاه امدادگران و نجاتگران هلال احمر اندیمشک در سال های حضورش در حوزه امداد با کمک دوستانش دست به کارهایی زده که می تواند الگویی برای جامعه امدادگران ما باشد. گفتگوی ما را با این امدادگر فیلسوف بخوانید!

 

برای شروع از خودتان بگویید.

الهام قیطاسی هستم. 30 ساله در اندیمشک که در این روزها در حال گذراندن ترم آخر کارشناسی ارشد فلسفه هستم و مشغول خواندن کتاب کشف المراد! معلم مقطع دبیرستان و علاقمند به آموزش و هلال احمر... که علاوه بر فعالیت در هلال احمر، می گویند فعال دانشجویی هم محسوب می شوم! با تلاش برای دفاع از حقوق دانشجویان.

 

چطور شد که هلال احمری شدید؟

اوج فعالیتم تاکنون ده سالی شده است. البته این آشنایی برمی گردد به سال 1382 و زلزله دلخراش بم. یعنی 12 سال پیش. همان روزها وقتی می دیدم که چادرها و پایگاه های جمع آوری کمک های مردمی برپا شده، همراه با دوستانم به آنجا سر می زدیم و همچنین تصاویری که از امدادگران هلال احمر از تلویزیون پخش می شد، انگیزه ای شد برای تحقیق از جمعیت و اهداف و برنامه هایش. خلاصه پس از دو سال تحقیق(!) وارد این تشکیلات شدم.

 

رمز و راز حضور مداوم شما در جمعیت هلال احمر چیست؟ 

شعار من و دوستانم برای حضور در جمعیت هلال احمر این است: بودیم و هستیم و خواهیم ماند. همیشه به دنبال آموزش به مردم، توانمندکردن قشر آسیب پذیر و مهرورزی چه به صورت امدادی و چه عام المنفعه بوده و هستم. البته فعالیت من فقط محدود به امداد و نجات نمی شود. مدتی است که در حوزه داوطلبان هم فعالیت می کنم. هر روزی که برای حضور در برنامه ای می روم، هنگامی که با مردم ناتوان و نیازمند روبرو می شوم، با مشکلاتشان آشنا شده و پای صحبتشان می نشینم، هر کدام باعث می شود که برای روز بعد انگیزه ای داشته باشم برای حضور و این همه سال به همین دلیل ارتباط من با جمعیت هلال احمر قطع نشده است. می توانم بگویم دلیل اصلی استمرار فعالیت همه بچه های هلال، لذت کمک به دیگران است!

 

در جمعیت هلال احمر اندیمشک چه فعالیت هایی انجام داده اید؟

در سه حوزه فعالیت می کنم. ولی حدوداً از سال 90 نگاه اصلی من امدادی شد. هم سرتیم امدادی هلال احمر اندیمشک شدم و هم دبیر باشگاه امدادگران و نجاتگران شهرستان. در حال حاضر سرگروه یکی از 7 گروه تیم واکنش سریع استان هم هستم. قبل از اینکه وارد امداد خواهران شوم، این حوزه در هلال احمر اندیمشک کمرنگ شده بود. زمانی که من و دوستان دیگر کار را دست گرفتیم، با یک انگیزه قوی شروع کردیم و باعث شد که در حال حاضر یکصد نیروی امدادی در واحد امداد اندیمشک جذب و سازماندهی شوند. نیروهایی که ححضوری فعال دارند و می توانم بگویم واقعاً "توانا"هستند هم در سطح شهرستان و هم در سطح استان که خودشان را ثابت کرده اند. یعنی اگر امروز می گویم تیم های توانا و توانمند، غلو نمی کنم و حقیقت امر همین است. در این میان 3 تیم سازماندهی شده است. یک تیم 33 نفره کاملاً امدادی و آماده، یک تیم 33 نفره امدادی پشتیبان و آماده و یک تیم که دوران آمادگی برای حضور در عرصه های امدادی را می گذراند.

 

چه فعالیت هایی بیشتر برای شما خوشایند بوده است؟

علاوه بر تشکیل تیم، تلاش کرده ایم که رابطه ای فرای کار و فعالیت در بین بچه ها حاکم باشد. کمک به همنوع را از خودمان شروه کرده ایم. از کمک های عاطفی و معنوی گرفته تا کمک های مالی برای ادامه تحصیل و امرار معاش و موارد دیگر. به نظرم یکی از بهترین کارهای ما، ایجاد خانواده ای امدادی است که به جز مسائل کاری و انجام وظیفه، به مشکلات اعضای آن هم رسیدگی می شود بدون آنکه هیچ مسئول و حتی در برخی اوقات بچه های دیگر هم متوجه شده و احساس سرخوردگی به آن فرد مربوطه دست دهد. برای مثال ما در همین تیم های امدادی، فردی را با تحصیلات مشاوره، داریم که به مسائل و مشکلات اعضا رسیدگی می کند آن هم به صورت دوستانه و به نظر من می تواند برای تیم های دیگر هم الگو و سرمشق باشد.

 

تجربه حضور در عملیات های امدادی داشته اید؟ 

بله. امسال برای اولین بار بود که در مأموریت های امدادی در طرح نوروزی شرکت کردم. تجربه خوبی بود به ویژه از اینکه در کنار نجاتگران و ایثارگران هلال احمر اندیمشک حضور داشتم، احساس خوب و خالی از ترس و واهمه ای با من همراه بود. بعد از چند سال تلاش برای آموختن و کسب آمادگی، تازه احساس می کردم که بالاخره مفید شده ام  و فایده ای داشتم چیزی که بعد از این چند سال به دنبالش بودم.

به تصور من، عدم اجازه خانم ها در ورود به عرصه های امداد و نجات، ناشی از تعصبات و سخت گیری های بی مورد از طرف مسئولان امر است که به زعم خودشان حساسیت می باشد. چرا که خانواده ها حضور ما را در این فعالیت ها را پذیرفته اند و با آن کنار آمده اند.

 

از آموزش چه خبر؟

مربی امداد و کمک های اولیه هستم که در حدود 4 سال است که در این راستا فعالیت های عمده ای داشته ام. احساس می کنم مطالب و مهارت هایی که سر کلاس به فراگیران می دهم، یک روز در زندگی به کارشان خواهد آمد. بازخورد این آموزش ها را هم بارها دیده ام و فکر می کنم باید جدی تر دنبال شوند. مثلا یکبار در روستایی آموزش می دادم، فردای همان روز در تماسی از من تشکر شد چرا که آموزش های سوختگی توانسته بود جان یک نفر را در آن روستا نجات دهد و همین قضیه است که باعث تداوم حضور من در حوزه آموزش هم شده است.

 

چرا جمعیت هلال احمر؟

جمعیت هلال احمر مجموعه بسیار قشنگی است. جایی است که همه تفکری می تواند در آن وارد شود فارغ از سن و جنس و تحصیلات و ... فقط کافی است دغدغه کمک به دیگران را داشته باشد. بهترین خصوصیت هلال احمر این است که آنقدر که توانایی و علاقه به یاری دیگران داشته باشی، تو را بس است!

 

و امدادگری؟

امدادگری یعنی عشق! این کلمه شگرف، حس توانمندی در آدم ایجاد می کند! واقعاً احساس می کنی که چون کمک می کنی، مفید هستی! امدادگری نصیب هرکسی نمی شود...