هم کیک بوکسینگ؛ هم مهربانی با خلق

تا قهرمان نباشی، به عرصه امدادگری راهت نمی دهند!

 

اشاره: اگر از کنارشان به سادگی رد شوی، شاید هیچ خط و ربطی به هم نداشته باشند ولی اگر خوب بنگری ـ ورزش و هلال احمر ـ مرزهای مشترک و نزدیکی به هم دارند. در هر دو عرصه، سال های سال است که مرام و معرفت، همراه کسانی است که خداپسندانه به مردم خدمت می کنند! تختی باشی یا بیژن دفتری، هنگامی که انسان نیازمند و رنجوری ببینی، دلت به درد می آید و می شوی مرهم زخم هایش! صد البته هم برای این کارهایت به دنبال مدال نمی گردی و دستی که آن مدال را به گردنت بیاویزد! آخر تا قهرمان نباشی، به این عرصه راهت نمی دهند...

بانوی قهرمان این مجال، هم عاشق ورزشکاری است و هم هلال احمر را عاشقانه دوست دارد. جالب است که چند سال پیش احساس کرده که ورزشکاری نمی تواند به تنهایی راضی اش کند و آمده در جمعیت هلال احمر تا روحش با کمک به دیگران صیقل شود! فریده قائدی که بیش از 20 بهار از عمرش نگذشته، در مسابقات آسیایی رشته کیک بوکسینگ نماینده ایران شده تا آوازه مرام و معرفت ایرانی ها را به گوش جهانیان برساند.

 

خودتان را معرفی کنید.

فریده قائدی هستم. 20 سال سن دارم. اهل بهبهان و عاشق نهضت بین المللی هلال احمر که تمام خدماتش برای انسان های رنجور و دردمند است.

 

نحوه ورودتان به جمعیت هلال احمر چگونه بوده است؟

هر فرد به اندازه رسوخ انسانیت در وجودش، نیم نگاهی به فعالیت های نیکوکارانه دارد. در بیشتر مواقع انسان ها کانال خود را در انجام فعالیت های فردی می بینند. فعالیت هایی که در بسیاری از موارد، هیچ کس هم از انجام آنها با خبر نمی شود. البته مخفی کار کردن آنقدر بد نیست ولی می گویند بهتر است برای تسری فرهنگ کار نیک در جامعه، مردم را از انجام آن فعالیت ها مطلع کرد. فکر می کنم جمعیت هلال احمر هم در این زمینه تلاش هایی کرده است.

ورود من به جمعیت هلال احمر برمی گردد به سال 90. بیشترین تأثیر را هم از برادرم که سالهاست عضو جمعیت هلال احمر بهبهان است، گرفته ام. البته خودم هم نیم نگاهی به این کارهای انسان دوستانه داشته ام.

 

چه انگیزه ای باعث شد تا به جمعیت بپیوندید؟

به دلیل فعالیت در رشته ورزشی خاصی مثل کیک بوکسینگ و تحرک بالای بدنی که شبیه به عرصه امداد و نجات است، به جمعیت هلال احمر علاقه مند شدم. معمولا ما فقط برای ورزش وارد رشته های رزمی نمی شویم. تا آنجا که اطلاع دارم برخی از بچه ها به این دلیل وارد رشته هایی مثل کاراته، تکواندو و کیک بوکسینگ می شوند که بتوانند از خود در مقابل دشمن دفاع کنند و حد بالای این استدلال به دفاع از مردم مظلوم می رسد. ولی در نهایت باید بگویم که علاقه به کمک به همنوع انگیزه ای در من ایجاد کرد تا در هلال احمر عضو شوم و در بین خوبانِ خدا حضور داشته باشم. جمعیت، به واقع محلی است برای خدمت به انسان ها، فارغ از اینکه چه رنگ و زبان و ملیتی داشته باشند و این بود که وارد این تشکیلات شدم و بتوانم تاکنون هم در خدمت این مجموعه باشم. اگر از شعار فاصله بگیرم، هدفم از حضور در این مجموعه، فقط رضای خدا بوده و هست و فکر می کنم اکثر کسانی که در هلال احمر وارد می شوند، جز این هدف، به چیزی دیگر نمی اندیشند.

 

فعالیت های داوطلبانه هلال احمر را چگونه ارزیابی می کنید؟

از نظر من هلال احمر یکی از معدود سازمان هایی است که کمک کار و همیار مردم است و دلسوزانه به مردم خدمت می کند. ارگانی که همه اش عشق است و ایثار و به همین دلیل است که من دوست دارم در آن فعالیت کنم. به خاطر حس همدری، همکاری، انسان دوستی و این که جمعیت هلال احمر در سخت ترین شرایط مردم را رها نمی کند و در لحظات جانکاه زندگی، دوست و همراه مردم است! آنچه من در این 5 سال مشاهده کردم، این بود که هلال احمری ها درد اقشار آسیب پذیر و محروم را می فهمند و از صمیم جان برای رفع آن تلاش می کنند. شاید بتوان گفت این گونه فعالیت ها غیرقابل توصیف هستند و در قاموس کلمات نمی گنجند.

 

فکر می کنید حضور ورزشکاران در جمعیت هلال احمر می تواند چه تأثیری در ترویج فرهنگ داوطلبی داشته باشد؟

می دانیم که تعداد زیادی از جامعه کنونی ما را جوانان ورزشکار تشکیل می دهند و سر لوحه هر ورزشکاری، مرام پهلوانی است. کمک به هم نوع از قدیم الایام در مرام پهلوانان و ورزشکاران با اخلاق بوده و هست که نمونه آن، جهان پهلوان تختی است که کارهای انسان دوستانه اش هنوز هم در بین مردم می درخشد. نظیر همین اخلاق را به زیبایی و فراوانی می توان در اعضای هلال احمر یافت. فکر می کنم یک ورزشکار بامرام به راحتی بتواند در جایی مانند جمعیت هلال احمر فعالیت کند.

 

نقش فعالیت های ورزشی را در ارتقای برنامه های جوانان هلال احمر چگونه می بینید؟

با توجه به اینکه آمادگی در نیروهای امدادی جمعیت هلال احمر بسیار مهم است، حضور وزشکاران و ایجاد فضای ورزشکاری می تواند به این آمادگی کمک بیشتری بکند. همچنین وجود این فضا برای نگهداشت اعضا و ایجاد انگیزه و شور برای اجرای مداوم و با نشاط  برنامه ها، راهکار مناسبی می باشد.

 

چه عواملی باعث علاقمندی شما به ورزش شد؟

خوب! اعضای خانواده ما یا ورزشکار هستند یا ورزش دوست! یعنی اگر خودم هم نمی خواستم ورزشکار شوم، به زور خواهرم که مربی من بوده است، اهل ورزش می شدم که شدم! همچنین در حال حاضر ورزش به عنوان یک مهارت و هنر قابل قبولی در جامعه ما محسوب می شود و به ایجاد نشاط در فرد هم کمک می کند که به همین دلایل سراغ ورزش رفتم.

 

کدام یک از برنامه های جمعیت هلال احمر را بیشتر می پسندید؟

از نظر من بهترین برنامه های جمعیت هلال احمر، کلاس های امدادی و آموزش کمک های اولیه و امداد است. چرا که یکی از اصول لازم و ضروری برای زندگی مردم از پایین ترین سطح تا بالاترین سطح جامعه است و همانند غذای شب مورد نیاز می باشد. البته برنامه های ورزشی و شرکت در المپیادها و جشنواره های ورزشی فرهنگی را هم به شدت دوست دارم.

 

از موفقیت های کسب شده در رشته ورزشی خود بگویید؟

از 10 سالگی شروع به مسابقه دادن در سطح کشوری و استانی کردم و همه ساله تا کنون به مسابقات استانی و کشوری اعزام شده ام که امسال با کسب مقام قهرمانی در هفدهمین دوره ملی مسابقات کیک بوکسینگ در سبک اوی اسپرت به عنوان نماینده جمهوری اسلامی ایران انتخاب و برای شرکت در مسابقات آسیایی در حال آماده شدن هستم. البته در کارنامه من مقام اول استانی کیک بوکسینگ در سال ۸۷، مقام سوم کشوری در همان سال به میزبانی شهرکرد، مقام اول استانی در سال ۸۸ و قهرمانی کشور در همان سال، مقام اول کشوری در سال ۹۰ و انخاب به عنوان فنی ترین بازیکن سال ۹۰، قهرمانی کشوری و دعوت به تیم ملی وشوو در سال ۹۳، کسب مقام قهرمانی باشگاهی کشور در چهار سال متوالی و قهرمانی و نایب قهرمانی تیمی در سبک اوی اسپرت دیده می شود.

 

عامل موفقیت خود در زندگی و ورزش را چه می دانید؟

به نظر من هرکس در زندگی و عرصه های مختلف آن به موفقیتی دست پیدا می کند، باید بداند که دست خدا و لطف بی نهایتش، همواره با او بوده و هست. برای من پس از لطف خدای متعال، حمایت بی دریغ خانواده، دوستان و استفاده از فرصت های بدست آمده به همراه اعتماد به نفس عامل پیروزی البته تا اینجای زندگی و ورزش بوده است.